…τσιγάρα και τα ναρκωτικά! Αυτό τουλάχιστον διατείνεται νέα έρευνα, που υποστηρίζει ότι υπάρχει τελικά αυτό που λέμε “εθισμός στο φαγητό”. Μην έχεις τύψεις, λοιπόν, όταν ανοίγεις τη σακούλα με τα πατατάκια και δεν μπορείς να σταματήσεις μέχρι να τελειώσουν ή όταν αποζητάς με απόγνωση μπισκότα ή σοκολάτα…
Η Nicole Avena, νευροεπιστήμονας στο νοσοκομείο Mount Sinai St. Luke της Νέας Υόρκης, ερεύνησε το γεγονός και κατέληξε πως οι άνθρωποι συχνά εξαρτώνται από το φαγητό με τον ίδιο τρόπο που ένας ναρκομανής έχει ανάγκη τη δόση του. “Η εξάρτηση από το φαγητό μπορεί να είναι δύσκολο να ορισθεί γιατί δεν έχει εδραιωθεί ως μία ιατρική ασθένεια από την κοινότητα των γιατρών ακόμη. Ωστόσο, άτομα τα οποία θεωρούν ότι μπορεί να έχουν εθισμό στο φαγητό μπορούν να παρατηρήσουν εάν παρουσιάζουν ορισμένα σημάδια, όπως το να περνούν υπερβολική ώρα σκεπτόμενοι το φαγητό ή τρώγοντας, το να τρώνε υπερβολικά μεγάλες ποσότητες ή να έχουν λιγούρες που εμποδίζουν την ικανότητά τους να δουλέψουν, να πάνε στο σχολείο ή να κάνουν δουλειές στο σπίτι”.
Οι επιστήμονες βρήκαν μάλιστα πως οι τροφές εκείνες, οι οποίες είναι οι πιο εθιστικές είναι όσες περιέχουν μεγάλη ποσότητα ζάχαρης και “κακών” υδατανθράκων, με άλλα λόγια το πρόχειρο φαγητό και τα επεξεργασμένα, συσκευασμένα τρόφιμα. “Βρήκαμε ότι η πίτσα είναι το πιο εθιστικό, ενώ στη συνέχεια ακολουθούν η σοκολάτα, τα πατατάκια και τα μπισκότα”, δήλωσε η Nicole. “Στη συνέχεια, βρήκαμε ότι όσα τρόφιμα είχαν υψηλότερο γλυκαιμικό φορτίο και όσα περιείχαν μεγάλη ποσότητα λιπαρών ήταν επίσης εθιστικά. Αυτό συμβαίνει γιατί μπορούν να επηρεάσουν το σύστημα του εγκεφάλου που σχετίζεται με τις επιβραβεύσεις με τέτοιο τρόπο που μπορούν να προκαλέσουν αλλαγές στον εγκέφαλο, όμοιες με εκείνες που προκαλούν τα ναρκωτικά, το αλκοόλ και η νικοτίνη”, εξηγεί.
Η λύση; “Εάν ανησυχείς ή εάν παρατηρείς ότι έχεις περίεργες διατροφικές συμπεριφορές, είναι πάντα καλή ιδέα να μιλήσεις με το γιατρό σου, καθώς μπορεί να σε βοηθήσει με τα πρώτα βήματα της θεραπείας σου”, υποστηρίζει η Nicole. “Ο εθισμός στο φαγητό είναι λίγο διαφορετικός για τον καθένα, οπότε είναι απαραίτητο να γίνει ειδική θεραπεία”.
