Μια πρακτική που οι παλαιότεροι ποτέ δεν διέκοψαν, ξαναζωντανεύει και είναι στην καλύτερη εποχή της.
Άνοιξη, και το μάζεμα των χόρτων στην ελληνική περιφέρεια είναι διαδικασία αυτονόητη. Από τη Θράκη μέχρι την Κρήτη, την Πίνδο και τις Κυκλάδες είναι συνήθεια αιώνων, σχεδόν τελετουργική: πρωινός ήλιος, μικρά κοφτερά μαχαίρια και μεγάλες σακούλες, τα μόνα απαραίτητα. Γιαγιάδες και θείοι «που ξέρουν να τα ξεχωρίζουν» πηγαίνουν μπροστά. Δείχνουν στους μικρότερους την καυκαλήθρα που νοστιμίζει τις πίτες, το διαβολόχορτο που «δεν το βάζουμε στο στόμα μας», τη ρίζα του ραδικιού που την κόβουμε στη βάση της για να μην τη χαλάσουμε.
Τα βρώσιμα άγρια χόρτα της ελληνικής υπαίθρου είναι εκατοντάδες, αλλά μοιάζουν χιλιάδες με τα τόσα διαφορετικά ονόματα που δίνουν οι ντοπιολαλιές στο κάθε είδος. Aλλοτε έφταναν μόνο μέχρι τα μαγειρέματα της οικιακής κουζίνας, ίσως και μέχρι το καφενείο ή το μαγέρικο του χωριού. Σήμερα η συλλογή τους ανακάμπτει, οι επαγγελματίες τροφοσυλλέκτες αυξάνονται, οι γαστροτουρίστες τα λατρεύουν, οι σεφ σε «μεγάλες» κουζίνες τα συμπεριλαμβάνουν στα μενού τους.
Βρείτε έναν δάσκαλο να σας καθοδηγήσει στην αναγνώρισή τους. Αναζητήστε τα μαγειρεμένα σε ορεινά χωριά της Κρήτης, σε ξενώνες και ταβέρνες του Πηλίου, της Ηπείρου και της Μάνης ή ακολουθήστε ομάδες γαστρονομίας των Κυκλάδων στα ομαδικά μαγειρέματα που πλημμυρίζουν από τα αρώματά τους.
Εδώ, η Ευμορφίλη μαζεύει ροδίκια, τσόχους και βύζες, στην ορεινή Δρακώνα Κεραμειών, στα Χανιά, για να σερβιριστούν στον Ντουνιά, την ταβέρνα του συζύγου της Στέλιου, μια μοναδική στο είδος της περίπτωση.
Φωτογραφία: Μανούσος Δασκαλογιάννης
Δείτε επίσης:
Αρωματικά χόρτα της άνοιξης: με τι ταιριάζουν, πώς τα χρησιμοποιούμε
Σουπιές φρικασέ με άγρια χόρτα και μυρωδικά
