Υποθέτω ότι αν σας μιλήσω για µια γειτονιά που λέγεται Δουργούτι δεν θα µπορέσετε να την τοποθετήσετε στον χάρτη της Αθήνας, οπότε θα μείνουμε στην ευρύτερη γειτονιά του, τον Νέο Κόσµο. Κάπως όπως παλιά ήταν η περιοχή «πίσω από το “Hilton”», έτσι και αυτή «πίσω από το “Intercontinental”» είναι σήµερα µια off-Broadway επιλογή για να ξεκινήσει ένα εστιατόριο-µεζεδοπωλείο.
Ωστόσο, οι δύο συνέταιροι, ο Φώτης Φωτεινόγλου -γνωστός από τις «Σεϋχέλλες» του Κεραµεικού- και ο Θοδωρής Κασσαβέτης, βρήκαν εκεί αυτό που έψαχναν. Εναν χώρο ανοιχτόκαρδο, µε πολλά τραπέζια έξω, µε τις εργατικές κατοικίες απέναντι καλοδιατηρηµένες, µε χρώµα και άρωµα γειτονιάς. Με τον ίδιο τρόπο κινήθηκαν και στο επίπεδο της διακόσµησης, µε εµφανές µπετόν και τούβλα, «ελλενίτ» και τραπεζοκαθίσµατα καφενείου σε χρώµατα που µπλέκουν ανάµεσα σε παλιό μαγειρείο και βιοµηχανική αισθητική. Υπάρχει λόγος για τόσο εκτενείς αναλύσεις σε θέµατα που δεν αφορούν στο φαγητό; Κατά τη γνώµη µου, ναι, γιατί όλα µαζί συµβάλλουν στην τελική αίσθηση που αποκοµίζεις από το «Φίτα», μια και από την επιλογή του ονόµατός του ακόμη δείχνει ότι επιθυµεί να ιντριγκάρει το κοινό.
Το ίδιο ιντριγκαδόρικη και η πρόθεσή τους να αλλάζουν κάθε μέρα μενού, ανάλογα µε τις πρώτες ύλες που θα βρίσκουν, αν και τελικά κάποια πιάτα έχουν βρει τον δρόµο τους στην καρδιά των πελατών και τείνουν να γίνουν σταθερά. Οι τελευταίοι μάλιστα δείχνουν να απολαµβάνουν αυτή την αίσθηση του «φτου ξελευτερία» από τις συµβάσεις, τους χαλαρούς ρυθµούς, την καφενειακή ατµόσφαιρα και τα απλά αλλά µε δουλεµένες γεύσεις πιάτα, τη φρεσκάδα των πρώτων υλών, αλλά και ένα κλείσιµο µατιού σε πιο δηµιουργικές προσεγγίσεις. Ηλικίες που ξεκινούν γύρω στα 30 και φτάνουν πάνω από τα 50, αντροπαρέες, µεικτές ή γυναίκες µόνες συνθέτουν το µωσαϊκό της ανθρωπογεωγραφίας του. Το σέρβις χαµογελαστό, ευγενικό, έχει την απλότητα που αρμόζει στη γενική ατµόσφαιρα.
Δοκιµάσαµε πολλά και διάφορα. Παλαµίδα µε βλίτα, µια ωραία και δυνατή επιλογή. Το σταµναγκάθι σωστά βρασµένο, πήραµε ακόμη µυξινάρι (ένα είδος κέφαλου) και ντάσκα (µικρό τονάκι), αλλά και πατάτες τηγανητές ροδέλες τραγανές. Το θράψαλο ήρθε όπως έπρεπε ψηµένο, με συνοδεία γίγαντες (λίγο σκληρούς). Πήραµε και µπουρδέτο µε σκάρο, αλλά το ψάρι ήταν σχετικά µικρό και δεν βοήθησε όπως έπρεπε στο δέσιµο της σάλτσας.
Το «Φίτα» έγινε το success story του καλοκαιριού και δύσκολα έβρισκες τραπέζι. Μέχρι σήµερα ισχύει το ίδιο και όπως δείχνουν τα πράγµατα, το ίδιο θα συµβεί και τους ακόλουθους µήνες. Δικαιολογηµένα; Αξίζει στ’ αλήθεια µια επίσκεψη για να το διαπιστώσετε ιδίοις όµµασι και στόµασι.
info
Ντουρμ 1, Νέος Κόσμος, Αθήνα, τηλ. 211 4148624. Κόστος: € 20 – 25. Σάββατο και μεσημέρι. Κυριακή μόνο μεσημέρι. Κλειστά Δευτέρα.
