Πριν από μερικές εβδομάδες ανακοινώθηκε επισήμως η ίδρυση του Συνδέσμου Μικρών Οινοποιών Ελλάδος, ή ΣΜΟΕ σε συντομογραφία, και διαβάζοντας το σχετικό Δελτίο Τύπου ομολογώ ότι αισθάνθηκα ως θεατής ενός ξαναπαιγμένου έργου.

Οι παλιότεροι στο κρασί ασφαλώς θα θυμούνται τον όρο «μικροί παραγωγοί» που κυριάρχησε στις δεκαετίες του ’80 και του ’90. Ευφυές επικοινωνιακό και εμπορικό εύρημα, που λειτούργησε ως διαχωριστική γραμμή μεταξύ των μεγάλων –υποτίθεται- παραγωγών της εποχής και των πρωτοεμφανιζόμενων συναδέλφων τους, δίνοντας στους τελευταίους ένα ισχυρό εργαλείο marketing. Βλέπετε, σχεδόν ασυνείδητα συνδέουμε το μικρός με το ποιοτικός, έστω κι αν στην πραγματικότητα γνωρίζουμε ότι αυτή η σχέση δεν υφίσταται. Και από την άλλη, σε τούτο τον τόπο, διαχρονικά, μας αρέσουν οι διαχωριστικές γραμμές, με πραγματικό ή υποθετικό περιεχόμενο. Με τον καιρό βέβαια η χρήση αυτού του όρου υποχώρησε, κυρίως επειδή αυτοί που κάποτε ήταν «μικροί παραγωγοί» αναπτύχθηκαν, μεγάλωσαν, βρήκαν τη θέση τους στην αγορά και έπαψαν να χρειάζονται το συγκεκριμένο επικοινωνιακό τρικάκι.

boukali krasiou

Επίσης, ποτέ αυτή η, ας την πούμε, διαχωριστική γραμμή δεν πήρε θεσμική μορφή. Η εκπροσώπηση των ιδιωτών οινοπαραγωγών (για τους συνεταιρισμούς φρόντιζε η ΚΕΟΣΟΕ) υπήρξε ενιαία μέσω του Συνδέσμου Ελληνικού Οίνου. Και αυτή ήταν η δύναμή τους. Με λάθη, με παραλείψεις, με ολιγωρίες, με αντιθέσεις, που όχι σπάνια έφταναν στα όρια της σύγκρουσης, απέναντι σε μια Δημόσια Διοίκηση με αγκυλώσεις, πολιτικάντικους σχεδιασμούς και αδυναμίες, ο ΣΕΟ, όπως όλοι συνηθίσαμε να τον λέμε, βοήθησε να δημιουργηθεί ένα περιβάλλον για το κρασί που μπορεί να μην είναι ιδανικό, αλλά δεν έχει και καμιά σχέση με αυτό πριν από μια εικοσαετία.

Τούτη λοιπόν η καινούρια πρωτοβουλία των Μικρών Οινοποιών, που ανάμεσα στα ιδρυτικά της μέλη είδα αρκετούς τους οποίους αγαπώ και εκτιμώ ιδιαίτερα τη δουλειά τους, με μπέρδεψε και με γύρισε πίσω, αλλά δεν με έπεισε για την αναγκαιότητά της. Βέβαια, ο χρόνος θα δείξει. Ομως επιτρέψτε μου, φίλοι του ΣΜΟΕ, να συνεχίσω να πιστεύω ότι οι Ελληνες οινοπαραγωγοί έχουν περισσότερα πράγματα που τους ενώνουν παρά τους χωρίζουν και ότι κανένας κλάδος δεν ωφελήθηκε από τη διάσπαση. Αλλά μπορεί και να κάνω λάθος.