Όταν πεινάμε συνήθως δεν μπορούμε να σκεφτούμε καθαρά, άρα να πάρουμε τις σωστές αποφάσεις. Μάλιστα, υπάρχει και σχετική έρευνα που το επιβεβαιώνει.
Η νέα έρευνα από το Πανεπιστήμιο του Ντάντι, στη Σκωτία, που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό «Psychonomic Bulletin & Review», δείχνει ότι η πείνα επηρεάζει πραγματικά τη λήψη αποφάσεων και όχι μόνο στο τι θα επιλέξουμε για το επόμενο γεύμα μας.
Αρχικά, οι ερευνητές ήθελαν να δουν κατά πόσο η πείνα κάνει τους ανθρώπους ανυπόμονους. Έτσι, συγκέντρωσαν 50 άτομα για ένα πείραμα με βάση ένα παλαιότερο τεστ, κατά το οποίο ρωτούν τους συμμετέχοντες αν θα ήθελαν να λάβουν μία μικρή ανταμοιβή εκείνη τη στιγμή ή μια πιο ουσιώδη ανταμοιβή μελλοντικά, για την οποία θα πρέπει να περιμένουν. Για τις ανάγκες της νέας έρευνας, οι ανταμοιβές περιελάμβαναν φαγητό, χρήματα ή τη δυνατότητα να κατεβάσουν μουσική.
«Πραγματοποιήσαμε το πείραμα σε δύο διαφορετικές περιπτώσεις, μία όταν οι συμμετέχοντες έμπαιναν στο εργαστήριο έχοντας φάει πρωινό και μία όταν έμπαιναν στο εργαστήριο χωρίς να έχουν φάει. Στη συνέχεια μετρούσαμε πόσο πεινασμένοι ήταν, με βάση ένα ερωτηματολόγιο και ελέγχαμε το ζάχαρο τους», αναφέρουν οι ερευνητές. Όπως ήταν αναμενόμενο, όταν οι συμμετέχοντες ήταν νηστικοί ήθελαν το φαγητό εκείνη τη στιγμή και όχι αργότερα, ακόμη και αν το φαγητό που θα τους προσέφεραν πιο μετά θα ήταν πολύ καλύτερο.
Όπως σημειώνουν, είναι αναμενόμενο οι άνθρωποι να επικεντρώνονται περισσότερο στο φαγητό όταν είναι πεινασμένοι. Ωστόσο, το εντυπωσιακό είναι ότι γίνονται πιο παρορμητικοί ακόμη και στις αποφάσεις τους που δεν σχετίζονται με το φαγητό, άρα δεν πρόκειται να μετριάσουν την πείνα τους. Με άλλα λόγια, όσοι πεινούσαν πάλι αναζητούσαν τις άμεσες ανταμοιβές, ακόμη και στις περιπτώσεις που περιελάμβαναν χρήματα ή τη δυνατότητα να κατεβάσουν μουσική.
Το συγκεκριμένο φανερώνει πώς επηρεάζει η πείνα τη λήψη αποφάσεων μας, αν και δεν είναι ξεκάθαρο γιατί οι συμμετέχοντες ήταν τόσο πρόθυμοι να πάρουν την άμεση ανταμοιβή όταν δεν είχαν φάει πρωινό. Σύμφωνα με τους ερευνητές, αυτό θα μπορούσε να εξηγηθεί με την άποψη ότι η πείνα μας κάνει να σκεφτόμαστε ότι έχουμε κάποια έλλειψη, έτσι αντί απλά να επικεντρωνόμαστε στο φαγητό ο εγκέφαλος αισθάνεται ότι γενικά υπάρχει έλλειψη πόρων και πρέπει να αρπάξουμε την ευκαιρία να πάρουμε όσα περισσότερα μπορούμε τη δεδομένη στιγμή.
Από την άλλη, προειδοποιούν ότι δεν θα πρέπει να γίνονται γενικεύσεις με βάση τα παραπάνω ευρήματα, καθώς το να είναι κάποιος παρορμητικός ίσως έχει να κάνει και με το περιβάλλον. Αν κάποιος ζει σε περιβάλλον σταθερότητας, με αφθονία πόρων και όπου οι υποσχέσεις τηρούνται, τότε μπορεί πιο πρόθυμα να αναμένει τις μελλοντικές ανταμοιβές. Βέβαια, τόσο η θέληση όσο και η διαδικασία λήψης αποφάσεων, είναι περίπλοκοι τομείς της ψυχολογίας και επηρεάζονται από πολλούς παράγοντες. Συνεπώς οι επιστήμονες πρέπει να ερευνήσουν περαιτέρω το ρόλο της πείνας ως έναν από αυτούς τους παράγοντες, πραγματοποιώντας μελλοντικά και άλλα πειράματα, εκτός εργαστηρίου, ώστε να δουν αν τα αποτελέσματα έχουν εφαρμογή και σε ένα ευρύτερο φάσμα προϊόντων και επιλογών.
