Αέρινα φύλλα, λαχταριστή γέμιση, ξεσηκωτική μυρωδιά, ένας λόγος για να ξυπνήσεις το πρωί.

Η πόλη μοιραία αλλάζει, εκείνο όμως που δεν αλλάζει είναι η αγάπη των παιδιών της για εκείνη.

Ένα καλοκαιρινό τραπέζι γεμάτο αγαπημένους, γύρω από μία χωριάτικη, ενωτική σαν την εστία τον χειμώνα, αμβροσία σαν τo μέλι των ολύμπιων θεών.

Αχινός, το πιο απέριττο, κομψό στολίδι του Αιγαίου. Ας είμαστε πιο προσεκτικοί απέναντι σε αυτά τα σπάνια πλάσματα που κοσμούν κυριολεκτικά όχι μόνο τις αναμνήσεις μας, αλλά και τις καλύτερες γαστρονομικές στιγμές μας.

Τη «ζωή μου όλη», όπως λένε και στίχοι του Ακη Πάνου, θα μπορούσα να την αναλογιστώ μέσα από αναμνήσεις ταβερνιάρικες. Αναμνήσεις που αφορούν λιγότερο τις γεύσεις της ταβέρνας και περισσότερο τη «γεύση» της ταβέρνας, τον κόσμο της, το ήθος, τα τραγούδια, τα γλέντα και την ατμόσφαιρά της.

Ένα λευκό τραπεζομάντιλο στο πόντε, εκεί όπου η άνοιξη είναι έρωτας και η Ανάσταση μετράει αλλιώς.

Γύρω του ενώνονται σε έναν κυκλικό χορό συμβολισμοί και έθιμα, την ώρα που ευφραίνονται θεοί και θνητοί.

Τι κάνει τελικά ένα φαγητό ξεχωριστό και πώς η μνήμη συντάσσει τους δικούς της κανόνες ανάκλησης στιγμών;

Το κρασί -και ειδικότερα το σαμιώτικο κρασί- κατέχει μια ξεχωριστή θέση στη ζωή των ανθρώπων. Συνδέεται με την ευφορία ψυχής μα και πνεύματος, με τις πιο όμορφες ανάσες της καθημερινότητας αλλά και τις ξεχωριστές εκείνες στιγμές που προκύπτουν απρόβλεπτα και φέρνουν μαζί τους χαμόγελα.

Μπορούν ο Πλάτωνας και ο Αριστοτέλης να κάνουν νοστιμότερο το φαγητό μας;

Ένας ατυχής συνδυασμός μπορεί να χαλάσει το δείπνο ή τη βραδιά, ένας σωστός να δημιουργήσει σχέσεις ζωής. Έχεις σκεφτεί το food pairing για τον φίλο σου;