Χρειάζεται μια ιεράρχηση. Ξέρω, βέβαια, καλά, το νιώθω στο πετσί μου πως μέσα στη φοβερή αυτή δυστοπία, η λογική καταπίνεται από τα δύσκολα συναισθήματα. Πιστεύουμε πως σταδιακά τα χάνουμε όλα. Δεν είναι μόνο η δουλειά μας που έχει καταρρεύσει. Είναι η ζωή μας όλη που έχει αλλάξει δραματικά και ο...

Το τελευταίο ποτήρι που θα τσουγκρίσουμε φέτος, αυτό που θα φέρει την πρώτη ευχή του 2021, να έχει μέσα αυτούς που αγαπάμε.

Η ικανότητά μας να ανατρέχουμε σε όμορφες καταστάσεις που βιώσαμε στο παρελθόν θα λειτουργήσει ψυχοθεραπευτικά στη δύσκολη συνθήκη της αποστασιοποίησης που επιβάλλουν τα πρωτόκολλα της πανδημίας.

Μέσα στην ατυχή και εξαιρετικά δύσκολη συγκυρία της πανδημίας τα εστιατόρια αντιμετωπίστηκαν με τρόπο καθολικό και ως κομμάτι της εστίασης συνολικά, δηλαδή οι κανόνες που θεσπίστηκαν για τη λειτουργία τους δεν είχαν κάποια ουσιαστική διαφοροποίηση από την υπόλοιπη εστίαση με μια ουσιώδη, όμως, διαφορά

Από την πρώτη στιγμή της επαφής μουμε την πληθωρική φύση του ανατολικού Πηλίου ξύπνησε μέσα μου το πρωτόγονο ένστικτο της τροφοσυλλογής. Αίφνης, εκεί που οι άλλοι έβλεπαν πρασινάδες, εγώ έβλεπα βρώσιμα χόρτα.

Μια μαγική σούπα που καταπραΰνει, θρέφει, ευχαριστεί και αντλεί το μεγαλείο της από την απλότητά της.

Ο χρόνος μπορεί να είναι χρήμα, αλλά και η μαγειρική είναι λατρεία και κόλλημα. Δεν θέλει πολλά-πολλά, αγάπη, φαντασία και ευελιξία αρκούν.

Εχουν γίνει πια μια άνοστη χλιαρή σούπα οι άνευ σημασίας άπειροι υπερθετικοί χαρακτηρισμοί για το φαγητό και τα εστιατόρια.

Για τον καφέ, για τις λιγούρες, για πρίγκιπες και κοινούς θνητούς, είναι το γλυκό που ενώνει σε μια μεγάλη απόλαυση δύο μεγάλα γευστικά φετίχ: τα μπισκότα και τη σοκολάτα.

«Χίλια γομάρια», ήταν η κυρίαρχη ευχή του τρυγητού, από τα πολύ παλιά χρόνια στη Σάμο. Τότε, που το γομάρι ήταν ένα φορτίο 133 κιλών περίπου από λαχταριστό μοσχάτο σταφύλι, κομμένο με το «κατσούνι» (μαχαιράκι με ξύλινη λαβή και κυρτή λεπίδα) από όλο το χωριό που ξεχυνόταν «πουρνό-πουρνό» με γέλια και...

Η εντοπιότητα και η εποχικότητα στις πρώτες ύλες προσφέρουν ποικιλία και βάθος στις γεύσεις ενός πιάτου χωρίς την ανάγκη χρήσης πολύπλοκων τεχνικών.

Πάρτι στην κατσαρόλα κάνει το μποστάνι, με καλεσμένους όλα τα λαχανικά και τα χόρτα της εποχής, στα καλύτερά τους.

Στην Κρήτη ο μεζές είναι συνυφασμένος με το ανεπίσημο κέρασμα στο σπίτι και το συνοδευτικό της τσικουδιάς και του κρασιού στο καφενείο, έκδηλο στοιχείο γενναιοδωρίας.

Φτιάχνονται με απλά υλικά, γαργαλούν την όρεξη και απαιτούν σπατάλη στο λάδι, τσιγκουνιά στο αλάτι και τρέλα στο χτύπημα.

Καρέκλες, σκαμνάκια και βοηθητικά τραπεζάκια συμπλήρωναν το σκηνικό της αυτοσχέδιας τραπεζαρίας που φιλοξενούσε τους μεζέδες.

Μια παιδική ανάμνηση γίνεται τροχοπέδη και κίνητρο μαζί για την ανακάλυψη γεύσεων, δημιουργώντας και επουλώνοντας τραύματα.