Από το κορυφαίο, το cognac, στο δεύτερο καλύτερο στον κόσμο, το armagnac, δύο αποστάγματα οίνου με διαφορετικό χαρακτήρα και ορκισμένους λάτρεις.
Βρέθηκα προ καιρού καλεσμένος, γεγονός όχι ιδιαίτερα συνηθισμένο, σε ένα δημοσιογραφικό ταξίδι μαζί με αρκετούς ακόμα κάποιους ομότεχνους, εννοώ της οινογαστρονομικής δημοσιογραφίας και κάποιους που τους γνώριζα τηλεοπτικώς. Ως εδώ όλα καλά, και η οργάνωση φροντισμένη και το ξενοδοχείο εξαιρετικό και ο τόπος υπέροχος. Όμως δεν είναι αυτό το θέμα...
Είναι το μοναδικό καθαρόαιμο wine bar που κατάφερε να στεριώσει στην τεράστια περιοχή της «δυτικής όχθης» του Κηφισού, μπαίνοντας αισίως στον τέταρτο χρόνο λειτουργίας του.
Δεν είμαι πολύ τακτικός επισκέπτης του Facebook και ως εκ τούτου χάνω πολλά από όσα συμβαίνουν και γράφονται σε αυτό το τεράστιο καφενείο. Πρόσφατα, όμως, ψάχνοντας για την ημερομηνία κάποιας εκδήλωσης –βλέπετε, η απάντηση «μα το είχα στο Facebook, πώς δεν το είδες» είναι τόσο απόλυτη και αποστομωτική, που θες...
Αν πιστεύατε μέχρι σήμερα, όπως και εγώ, ότι όροι του τύπου «νερουλό», «νερωμένο», «νεροξέπλυμα», ή έστω «υδαρές» για τους πιο ευγενείς, αναφέρονται σε ελαττώματα του κρασιού, καλό είναι να αρχίσετε να αναθεωρείτε τις απόψεις σας.
Πριν καν γιορτάσει τα δεύτερα γενέθλιά του, το Materia Prima κατάφερε να γίνει θέμα συζήτησης στις οινοφιλικές παρέες της πόλης. Ο ιδιοκτήτης του, ο Μιχάλης Παπατσίμπας, αφού έγραψε πολλά χιλιόμετρα πίσω από την «μπάρα» του Oinoscent στο Σύνταγμα, έστησε τον δικό του χώρο, έτσι όπως τον ονειρευόταν, στο -->
Καινούριο, ολοκαίνουριο wine bar. Στη νεανική «πιάτσα» του Θησείου, η Αννα Χρισκιώτη και η Αγγελική Γκινοπούλου, αμφότερες με εμπειρία στον χώρο του κρασιού (τις θυμόμαστε από το Vein της Γλυφάδας και το By the glass του Συντάγματος, αντίστοιχα) ξεκίνησαν το δικό τους «καραβάνι του κρασιού».
Αυτό δεν είναι ένα ακόμα εποχικό wine bar, από αυτά που ανοίγουν στα νησιά, στοχεύοντας στους τουρίστες. Ο Dr. Wine, κατά κόσμο Γιώργος Βάλβης, από το 2016 βρίσκεται συνέχεια στην παραλιακή λεωφόρο της Ερμούπολης, υπηρετώντας με αφοσίωση την μεγάλη του αγάπη, το κρασί.
Ο Δημήτρης και η Μαντλέν Κούμανη δείχνουν να αγαπούν ιδιαίτερα τις καινούριες τάσεις στην οινοποίηση και τα «φυσικά», τα «πορτοκαλί» και τα κρασιά «του αμφορέα» βρίσκουν ξεχωριστή θέση στις προτάσεις τους.
Πριν από μερικές εβδομάδες ανακοινώθηκε επισήμως η ίδρυση του Συνδέσμου Μικρών Οινοποιών Ελλάδος, ή ΣΜΟΕ σε συντομογραφία, και διαβάζοντας το σχετικό Δελτίο Τύπου ομολογώ ότι αισθάνθηκα ως θεατής ενός ξαναπαιγμένου έργου.
Ο κατάλογος περιλαμβάνει κάτι παραπάνω από είκοσι προτάσεις πιάτων, που ακολουθούν τη μόδα της εποχής, με έντονη παρουσία της μακρινής Ανατολής. Η εκτέλεση, αξιοπρεπής, χωρίς να διεκδικεί γαστρονομικές δάφνες.
Ξηρός, ημίξηρος ή ημίγλυκος; Τι σημαίνουν κάποιες λέξεις στις ετικέτες των κρασιών και πώς τις ξεχωρίζουμε;
Για την άνθηση του χύμα κρασιού ο τελευταίος που ευθύνεται είναι ο καταναλωτής. Ας δούμε πρώτα το κράτος και τους φορείς του οινοποιητικού κλάδου, έπειτα όσους γράφουν ή το επικοινωνούν με δυσνόητο λεξιλόγιο, και φυσικά τους πονηρούς μαγαζάτορες.
Στην άκρη της Φρεαττύδας, στην είσοδο της μαρίνας Ζέας, με τις μεγάλες θαλαμηγούς αραγμένες να παραπέμπουν στην προ κρίσης εποχή, αυτή η Wine Pub, όπως αυτοπροσδιορίζεται, ήρθε πριν από 4-5 χρόνια και κατάφερε να μείνει στη δύσκολη αγορά του Πειραιά, δημιουργώντας δικό της κοινό, αλλά και μια δική της κατηγορία.
Είναι οι εστιατορικές τιμές των κρασιών ένα πολύτιμο εργαλείο για να στηριχθεί ο ισχυρισμός ότι επιτέλους η ανάπτυξη μάς χτυπά την πόρτα;
Τα διαβάζουμε συχνά στις ετικέτες των κρασιών, ξέρουμε όμως τη σημασία τους;
